Het is weer tijd voor een update. Want er is een hoop gebeurd. Daarom is het de hoogste tijd om jullie bij te praten over ons teleurstellende en korte baanseizoen, een welverdiende vakantie, behaalde studiepunten en natuurlijk het hervatten van de trainingen. Op dit moment ben ik in mijn appartement in Sierra Nevada waar ik na een vakantie met mijn familie de training weer opstart om mij voor te bereiden op het volgende seizoen.
WK Baan
Na een geweldig wegseizoen was de 4km achtervolging ons hoofddoel van het jaar. Met veel vertrouwen reisden wij af naar Parijs waar van 20 t/m 23 oktober het WK baan plaatsvond. De voorbereiding was kort maar krachtig, want waar we normaal een hele winter hebben om ons voor te bereiden, hadden wij nu een kort aanloop van zo’n zeven weken waar we achter alle trainingen een vinkje konden plaatsen:
✔ Duurtrainingen op de weg | ✔ Intensieve trainingen op de wattbike (indoor) | ✔ Krachttrainingen in het krachthonk | ✔ Specifieke trainingen op de baan
In deze trainingen hadden we laten zien dat we beter waren dan ooit. Om minder vermoeid aan de start te verschijnen van de achtervolging hebben we ervoor gekozen om de kilometer aan ons voorbij te laten gaan en alle focus te leggen op de achtervolging.
Kwalificatie
Zaterdag 22 oktober was het zover. We kwalificeerden ons als snelste en konden ons opmaken voor de grote finale. Daarin mochten wij het opnemen tegen Steve Bate en zijn piloot Chris Latham uit Groot-Brittannië. Tussen de kwalificatie en de finale zaten maar liefst negen uren. Tijd om na te denken en zenuwachtig te worden. Maar vooral tijd om ons zelf op te laden en samen met Jenning Huizinga, onze trainer, het raceplan door te spreken. Want vier kilometer hard fietsen klinkt simpel maar dat is het absoluut niet. Je kunt het zien als balanceren op een dunne draad waar je al je energie op de juiste manier moet inzetten om de beste tijd neer te kunnen zetten.
Tikkende tijdbom
De machine is open en dat betekent dat wij ongeveer 150 meter staan op de pedalen om de fiets van 0 km per uur op gang te trekken. Als wij na deze 150m gaan zitten en in onze aerodynamische houding gaan liggen is het zaak om op een snelheid boven de 60 kilometer per uur uit te komen. Al in de tweede ronde voel ik iets geks. Het lijkt op een hobbel. Maar voel ik dit echt of zit het in mijn hoofd? Echter had ik geen tijd om na te denken, we moeten door. Toch voelt het voor mij als een tikkende tijdbom want wanneer gaat de band klappen?
Harde klap
Het is een nek aan nek race. We liggen binnen een paar tiende van een seconde. Na ongeveer 2500 meter lopen wij langzaam uit. “Nog zes”, roept Jenning. En dan weet ik het bijna zeker: wij gaan de finish halen. We blijven elke ronde uitlopen. Maar met nog minder dan drie ronden te gaan, gaat het vreselijk mis. We horen een enorme knal en voordat wij er erg in hebben liggen wij tegen het Franse hout. Weg wereldtitel. Een harde klap maar zonder ernstig fysiek letsel bij ons beiden. Gelukkig! Het materiaal is er slechter aan toe. Van onze wielen is vrijwel niets meer over en ook andere onderdelen moeten vervangen worden. Hoe dit kon gebeuren? Wij hebben nog geen idee. De tube was nieuw, dus daar mag het niet aan liggen.
Nu ruim vier weken later, balen we natuurlijk nog steeds maar proberen we vooral te kijken naar wat er beter kan. Helaas verliep de finale niet zoals wij voor ogen hadden. Het was een teleurstelling, een nachtmerrie én harde klap. Maar we moeten verder, op naar volgend jaar!
Vakantie
Helaas ben ik na het WK baan eerst 1,5 week ziek geweest. Zelf denk ik dat het een combinatie is geweest van alle factoren bij elkaar. Een virus, harde crash en m’n lichaam komt ineens tot rust. Daarom was het tijd om na een lang seizoen echt even te ontspannen en niet te focussen op het wielrennen. Wel had ik nog een examen waar ik mij goed voor moest voorbereiden. Het was natuurlijk niet een ideale situatie maar ik heb mij zo goed mogelijk proberen voor te bereiden. En met succes. Ik heb het examen behaald met een studententien, een zes! En dat betekent dat ik weer tien studiepunten heb behaald.
Sierra Nevada
Na het behalen van mijn studiepunten was het dus echt tijd om even tot rust te komen. Gelukkig was ik in de tussentijd al weer een beetje opgeknapt en kon de vakantie samen met mijn ouders, zusje en haar vriend echt beginnen. Samen gingen wij voor een week naar Spanje. Eerst een paar dagen in mijn appartement in de Sierra Nevada en vervolgens een paar dagen naar Nerja, Costa del Sol. Fantastisch om mijn familie de omgeving waarin ik normaal train te laten zien. Zo hebben we gestruind door Granada, een hike gemaakt naar Pico Veleta (3396m), pancakes gegeten op het terras en de grotten van Nerja bewonderd.
Het was een top vakantie!
2023
Nu is het tijd om op te starten en plannen te maken voor 2023. Waar mijn familie weer in Nederland is, ben ik in de Sierra Nevada voor drie weken. Hier kan ik in alle rust alles opstarten en ongemerkt een hoogtestage meepakken. Dat betekent dat de eerste fietstrainingen erop zitten en dat ik ben begonnen met een nieuwe module van mijn studie. Ook stippelen we de plannen en doelen uit die wij met Team Bangma voor 2023 willen behalen. Daarnaast zijn we bezig met innovaties in materiaal, hier vertel ik jullie later meer over.
